Page 49 - farmaNed 35

GÜNAY ECZANESİ / MAMAK - ANKARA

Toplumun en yakın sağlık danışmanı olmak sizi nasıl etkiliyor?
İnsan ilişkileri benim için çok değerlidir. Hasta ve hasta yakını psiko-
lojisi daha çok ilgi ve sevgiyi gerektiriyor. İşte tam bu noktada sanı-
yorum biz sağlıkçılar devreye giriyoruz. Hastanın yanında, yakınında
olup yardım edebilmek sanki dünyanın en büyük keyfi, mutluluğu!
Eczacılık mesleğinin daha iyi şartlarda yürütülebilmesi için
topluma ne gibi görevler düşüyor?
Eczacılar olarak özellikle halen içinde bulunduğumuz bu pande-
mi döneminde birinci derece risk grubu olarak daha çok anlayış ve
sevgi istiyoruz. Mesleğimizin dışında bize ve eczanelerimize yükle-
nen sorumluluklar için de ağır eleştiriler alıyoruz. Bu da bizi fazla-
sıyla yoruyor ve üzüyor.

Türkiye’deki sağlık politikaları hakkında beklentileriniz
nelerdir?
Ağır tedavi ve ilaç masrafı gerektiren hastalıklarda hasta ve yakınla-
rının mağdur olmamasını diliyorum. Sosyal güvencesi olsun olma-
sın tüm vatandaşlarımızın sağlık konusunda sıkıntılarının giderilmesi
en büyük isteğimdir.

Ecz. Figen Günay

Gazi Üniversitesi Eczacılık Fakültesi
1985 yılı mezunu.

Eczacı olmaya nasıl karar verdiniz?
İnsanları çok seviyorum. Onlarla her zaman mutlu, huzurlu, en gü-
zelinden bağ kurabilmek istemişimdir ve yaşamım boyunca gay-
retim hep o yönde olmuştur. Yardım etmeyi, güven vermeyi, dost
olabilmeyi kendime amaç edindim. Sevgi ve saygı çerçevesinde ka-
liteli, güzel bağlar kurmak olmuştur yolum. Eczacılık tam da bunları
gerçekleştirebileceğim, insanlarla iç içe olabileceğim bir meslek. Bir
başka güzelliği de “büyülü beyaz önlük”. Evet, o önlüğün aşığıydım
çocukluğumdan beri ve hayalime kavuştuğum için de çok mutlu-
yum. Yıllardır sevgi ve özveriyle mesleğimin hakkını vermeye çalışı-
yorum ve çalışacağım da…
Eczanenizi açtığınız ilk gün neler hissettiniz?
Bütün gece heyecandan uyuyamamıştım. Evet, üniversite sıraların-
dan gerçek hayata geçiş için ilk günümde, sudan çıkmış balık misali
“Ne yapacağım?” endişesi içindeydim. Aynı zamanda büyük gurur
duygusuyla iç içeydi. Aslında “anlatılmaz yaşanılır” denilen bir du-
rumdu benim için.

2022 / SONBAHAR | 47